هزینه های قابل قبول مالیاتی چیست و چه شرایطی دارد؟
هزینه های قابل قبول مالیاتی هزینه‌هایی هستند که بر اساس قانون مالیات‌های مستقیم و سایر مقررات مرتبط، توسط مؤدیان مالیاتی به‌عنوان هزینه‌های مرتبط با کسب درآمد ابراز می‌شوند و اداره مالیاتی آنها را با رعایت شرایط و مستندات مربوطه می‌پذیرد. این هزینه‌ها نقش بسیار مهمی در کاهش درآمد مشمول مالیات و در نتیجه، کاهش مالیات نهایی دارند.
تعریف هزینه قابل قبول مالیاتی
هزینه قابل قبول مالیاتی به مخارجی گفته می‌شود که:
- در طول یک سال مالیاتی پرداخت یا تخصیص داده شوند.
- برای تحصیل درآمد و در راستای فعالیت اقتصادی مؤدی باشند.
- مطابق قوانین مالیات‌های مستقیم باشند و در فهرست هزینه‌های قابل قبول قانونی قرار گیرند.
به عبارت دیگر، این هزینه‌ها باید قانونی، مرتبط با درآمد و در جهت تحقق فعالیت اقتصادی باشند.
شرایط پذیرش هزینه‌های قابل قبول مالیاتی
برای اینکه هزینه‌ای توسط اداره مالیاتی پذیرفته شود، باید شرایط زیر را رعایت کند:
مستند بودن هزینه‌ها
- هزینه‌ها باید همراه با اسناد و مدارک قانونی مانند فاکتور رسمی، قرارداد، اسناد بانکی و پرداخت‌های مستند ارائه شوند.
- هزینه‌های بدون مدرک حتی اگر واقعی باشند، توسط اداره مالیاتی پذیرفته نمی‌شوند.
ارتباط با درآمد مالیات‌پذیر
- هزینه باید در راستای کسب درآمدی باشد که مشمول مالیات است.
- هزینه‌هایی که به درآمدهای معاف از مالیات یا مشمول مالیات مقطوع مربوط می‌شوند، قابل کسر نیستند.
واقعی بودن هزینه‌ها
هزینه باید به‌طور واقعی انجام شده باشد. هزینه‌های غیرواقعی، حتی اگر در دفاتر ثبت شده باشند، در صورت اثبات توسط مأمورین مالیاتی رد خواهند شد.
انطباق با قانون مالیات‌های مستقیم
هزینه‌ها باید جزو موارد پیش‌بینی شده در ماده ۱۴۸ قانون مالیات‌های مستقیم یا سایر قوانین و مقررات باشند. برای مثال:
- هزینه حقوق و دستمزد (به شرط پرداخت مالیات بر حقوق کارکنان)
- هزینه اجاره (در صورت پرداخت مالیات مربوطه)
- استهلاک دارایی‌ها طبق جدول قانونی
- هزینه‌های قانونی بیمه
- هزینه مواد مصرفی و اولیه
برای بهره مندی از خدمات مشاوره وکیل مالیاتی، می توانید از طریق لینک زیر با وکلای ما در ارتباط باشید
محدودیت‌ها و موارد خاص
برخی هزینه‌ها حتی اگر انجام شوند، مورد پذیرش اداره مالیاتی نیستند. نمونه‌های رایج:
- هزینه‌های غیرمرتبط با کسب و کار: مانند هزینه‌های شخصی یا پاداش هیئت‌مدیره که در راستای تحصیل درآمد نباشند.
- هزینه‌های مربوط به درآمدهای معاف از مالیات: مانند فعالیت در مناطق آزاد تجاری که معاف از مالیات است.
اعلام هزینه‌های غیرواقعی
هزینه‌های غیرواقعی می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
- هزینه‌هایی که مدارک جعلی دارند.
- هزینه‌هایی که پرداخت واقعی نشده‌اند.
- هزینه‌هایی که با فعالیت مؤدی ارتباطی ندارند.
در صورتی که مأمورین مالیاتی هزینه غیرواقعی را شناسایی کنند:
- هزینه رد خواهد شد.
- مؤدی جریمه‌ای معادل ۳۰٪ مالیات مربوطه را پرداخت می‌کند.
نحوه محاسبه هزینه در صورت عدم ارائه اسناد
اگر مؤدی هیچ‌گونه سند هزینه‌ای ارائه نکند:
- سازمان امور مالیاتی با استفاده از نسبت سود فعالیت (که هر سال تعیین می‌شود)، درصدی از درآمد را به‌عنوان هزینه در نظر می‌گیرد.
- در مورد هزینه‌های خاصی که سند ارائه نشده باشد، آن هزینه به‌طور کامل رد می‌شود.
اهمیت رعایت قوانین هزینه‌های قابل قبول
رعایت قوانین و مستندسازی دقیق هزینه‌ها به مؤدی کمک می‌کند:
- مالیات کمتری بپردازد.
- از جریمه‌ها و اختلافات مالیاتی جلوگیری کند.
ماده ۱۴۸ قانون مالیات‌های مستقیم
این ماده لیستی از هزینه‌هایی را که به‌عنوان هزینه قابل قبول شناخته می‌شوند، تعیین کرده است. برخی از این هزینه‌ها عبارتند از:
- هزینه مواد اولیه و مصرفی
- هزینه اجاره و استهلاک دارایی‌ها
- حقوق و دستمزد کارکنان
- هزینه بیمه‌های قانونی
- هزینه مالیات و عوارض پرداختی مرتبط با کسب و کار
- هزینه حمل‌ونقل و انبارداری مرتبط با فعالیت اقتصادی
