موضوع که چرا وکلا افسرده هستند لذا مجدد به وکلای جوان توصیه هایی میکنم برای آینده خود و روح و روان و خانواده های ایشان بخصوص اطرافیان.

مستحضر هستید وکالت که از شاخه های علوم انسانی است رشته ای خشک و پر مشغله و پر تنش است بخصوص در این ایام که باید برای اثبات مسلمات قانونی هم جنگید وکلا در درجه اول با قبول وکالت، بابست در برابر موکل پاسخگو باشد.

حجم عمده تنش و مشکل موکل به دوش وکیل منتقل می شود و با افزایش پرونده های وکیل این پاسخگویی و مشغله فکری افزایش پیدا میکند.

 باید در برابر قانون آنهم قانونی که با عرف امروز فاصله بسیار دارد جوابگو باشد و حجم عمده فکر خود را برای توزان نامعقول این دو بگذارد.

با مسئولان و ماموران دولتی و قضایی سروکار خواهد داشت که بعد از افزایش تجربه اش نخواهد فهمید منظور کدامیک به مراد قانونگذار نزدیکتر است.

 ممکن است از طرف مقابل موکل هم درگیر حجمه و درگیری های فکری و گاها فیزیکی شود.

در صحنه تنش که هر روز باید دست و پنجه نرم کند استرس ناشی از این کار را اضافه کنید، موضوعی که همه پزشکان این استرس را منشا هزاران درد و بیماری میدانند لذا بعد از پانزده بیست سال عمدتا وکلا درگیر معده درد و پا درد و امراض روحی و روانی می شوند در این بین از آنجایی که ناخودآگاه ذهن وکیل یک ذهن مشکوک و پر تردید می شود این استرس و این عدم اعتماد و تردید به خانواده و اطرافیان وی منتقل می شود.

وکیل به تعداد پرونده های {خود} در حال فکر کردن در ذهن خود است و در مقابل خانواده او را متحیر و حیران و پر فکر می دانند که گاها موجب تنش های شدیدی در خانواده نیز می شود.

این موهبت های وکالت. وکیل را از پرداخت به خود دور میکند. ذهنی آغشته از فکر و درگیری برای او مجالی نمی گذارد که به اندازه کافی به خودش و خانواده اش برسد لذا بنده به وکلای جوان چند توصیه میکنم که اگر امروز بکار نبندند پانزده بیست سال دیگر یادم من خواهند کرد.

۱- یک برنامه ورزشی نه حرفه ای امام مداوم داشته باشید

۲- به یک هنر مشغول شوید، نقاشی، موسیقی و هر آنچه احساس دلبستگی بدان دارید

۳-پیاده روی را در برنامه هفتگی و یا روزانه خود بگذارید

۴- از ابتدای وکالت بخود بیاموزید تنها در دفتر کار به موضوعات پرونده بپردازید و به هیچ وجه کارتان را به خانه نبرید

۵- در انجام امور دفتری و پرونده ها همچون کارمندان ساعت مشخصی را اختصاص دهید و در خارج از ساعات مذکور ذهن خود را به مسایل عادی روزمره اختصاص و در جامعه مثل باقی افراد باشید.