از چک می‌توان به عنوان کاربردی‌ ترین اسناد تجاری رایج در جوامع امروزی نام‌ برد.

اما برغم کاربرد فراوان آن نیز هم‌ چنان اشخاصی متعددی را می‌توان یافت که از کاربرد چک پرهیز نموده و خود را در زمره اشخاصی دانسته که با وجود افتتاح حساب جاری در بانک و دریافت دسته چک، سالیان متمادی‌ است که آن را در کنجی نگاه داشته و از صدور آن پرهیز می‌نمایند.

چه نکاتی را باید مد نظر قرار داد تا از مزایای استفاده از این سند حایز اهمیت بهر‌ه‌ برد؟

در هر یک از موارد زیر بانک‌ ها مجاز به پرداخت وجه چک نبوده و در صورت درخواست دارنده چک موظف به صدور گواهی عدم پرداخت (که اصطلاحاً برگشت خوردن نامیده می‌شود) می‌باشند:

الف) عدم کفایت موجودی حساب جاری و عدم امکان تأمین وجه از محل سایر حساب‌ ها
ب) عدم انطباق امضای مندرج در چک با نمونه امضای معرفی‌شده توسط مشتری یا وکیل یا نماینده قانونی وی در حدود عرف بانکداری
ج) تشخیص هرگونه اختلاف در مندرجات چک در چارچوب قوانین و مقررات مربوط
د) صدور دستور عدم پرداخت توسط مشتری یا ذی‌نفع یا قائم‌مقام قانونی وی؛ در چارچوب ماده 14 قانون صدور چک با آخرین اصلاحات مصوب 1397
ه) بسته بودن حساب جاری یا انسداد بخشی از تمامی موجودی آن به موجب قانون، دستور مرجع قضایی یا به دستور مشتری و عدم امکان تأمین وجه چک از محل سایر حساب‌ها
و) قلم خوردگی در متن چک (در صورت فقدان ظهرنویسی مرتبط با تصحیح قلم‌خوردگی)

نکته مهم:

چنان‌ چه حساب جاری که عهده آن چک صادر شده است دارای موجودی کافی و یا قابل برداشت نباشد، بانک موظف است در صورت درخواست دارنده چک، اقدام به پرداخت موجودی قابل برداشت نموده و برای باقی‌ مانده آن، گواهی عدم پرداخت صادر نماید. چک مزبور نسبت به مبلغی که پرداخت نگردیده، بی محل محسوب شده و گواهی عدم پرداخت صادره (که گواهی عدم پرداخت قسمتی از وجه چک نامیده می‌شود) در این مورد برای دارنده چک، جانشین اصل سند چک خواهد بود.

	نام نویسنده : علی شکرفروش
این مقاله توسط جناب آقای علی شکرفروش تهیه شده است، برای مشاهده همه مقالات کلیک کنید

برای تهیه دوره کارگاه آموزشی قانون چک کلیک کنید