تمام کارکنان مشمول قانون کار که طبق تعریف این قانون «کارگر» شناخته می‌شوند، مشمول عیدی و پاداش پایان سال هستند. عیدی این گروه، متفاوت با میزان عیدی کارکنان دستگاه‌ های اجرایی و دولتی است و به‌تناسب میزان «حقوق پایه» متفاوت است.

مبنای پرداخت عیدی کارگران در صورتی که یک سال کامل در محل کار خود سابقه پرداخت حق بیمه داشته باشند، حداکثر (سقف عیدی کارگران) 12میلیون و 539هزار و 250تومان و حداقل (کف عیدی کارگران) نیز 8میلیون و 359هزار و 500تومان است.

کارگرانی هم که کمتر از یک سال یعنی از یک تا 11ماه سابقه پرداخت حق بیمه دارند، مشمول عیدی پایان سال هستند. این دسته از کارگران به‌ میزان «دو برابر حقوق پایه مندرج در فیش حقوقی، تقسیم بر 12، ضربدر تعداد ماه کارکرد» عیدی دریافت می‌کنند.

مبنای تعیین عیدی پایان سال همه کارگران مشمول قانون کار، حداقل دو و حداکثر سه برابر مصوبه دستمزد شورای‌عالی کار است و کارفرمایان باید دو ماه پایه حقوق را به‌عنوان حداقل عیدی و سه ماه پایه حقوق را به‌ عنوان حداکثر عیدی و پاداش آخر سال به کارگران و نیروهای کار خود بدهند.

در واقع کارفرمایان مکلفند به هر یک از کارگران خود به‌ نسبت یک سال کار، معادل 60روز آخرین مزد ‌به‌عنوان عیدی و پاداش بپردازند و مبلغ پرداختی از این بابت به هر یک از کارگران نباید از معادل 90روز حداقل مزد روزانه قانونی تجاوز کند.

19اسفند سال1400 شورای‌ عالی کار، حداقل دستمزد کارگران در سال 1401را 57.4 درصد افزایش داد که با تصویب آن پایه حقوق کارگران از دو میلیون و 655هزار تومان به 4میلیون و 179هزار تومان رسید.

بنابر این گزارش، اگر عدد 1.393.250 ریال را که مبلغ دستمزد روزانه در سال 1401 است را در 60 ضرب کنیم، حداقل عیدی سال 1401 به دست خواهد آمد، بنابراین حداقل عیدی سال 1401 طبق فرمول‌ هایی که از قبل ارائه شده است، مبلغ 83.595.000 ریال معادل 8میلیون و 359هزار و 500 تومان خواهد بود.

اگر عدد 1.393.250 تومان را که مبلغ دستمزد روزانه در سال 1401 است در معادله بالا قرار دهیم، به مبلغ سقف عیدی سال 1401 خواهیم رسید، بنابراین، حداکثر عیدی سال 1401 طبق همین فرمول، مبلغ 125.392.500 ریال است که معادل 12میلیون و 539 هزار و 250 تومان خواهد بود.