زیان شرکت ها و هزینه های قابل قبول مالیاتی در قانون مالیات های مستقیم
1. شرایط کلی پذیرش هزینه‌ها (ماده 147 قانون مالیات‌های مستقیم)
مالیات شرکت زیان ده | در ماده 147 قانون مالیات‌های مستقیم، شرایط کلی برای پذیرش هزینه‌ها به عنوان هزینه‌های قابل قبول مالیاتی به شرح زیر آمده است:
متکی بودن به اسناد و مدارک:
هزینه‌ها باید دارای اسناد و مدارک معتبر باشند. مثلاً فاکتورها و رسیدهای پرداختی که نشان‌دهنده انجام هزینه‌ها هستند. در برخی موارد مانند هزینه سوخت، قانونگذار امکان پذیرش هزینه بدون فاکتور معتبر را نیز در نظر گرفته است.
وکیل مالیاتی | ارجاع پرونده مالیاتی به وکیل متخصص اداره دارایی
مربوط بودن به شرکت:
هزینه‌ها باید مربوط به فعالیت‌های شرکت باشند. هزینه‌های شخصی مدیران و اعضای هیأت مدیره نباید به عنوان هزینه‌های شرکت ثبت شوند. برای مثال، هزینه‌های سفر شخصی مدیرعامل نباید به عنوان هزینه شرکت محسوب شوند.
در دوره مالی مربوطه بودن:
هزینه‌ها باید در همان دوره مالی که درآمدها تحقق یافته‌اند، به حساب آورده شوند. به عبارت دیگر، هزینه‌های سنوات قبل نباید در دوره مالی جدید منظور شوند.
2. حد نصاب هزینه‌ها (ماده 148 قانون مالیات‌های مستقیم)
ماده 148 به‌صورت موردی شرایط پذیرش هزینه‌ها را مشخص می‌کند. برای برخی هزینه‌ها، قانون حد نصاب تعیین کرده است و هزینه‌های بیشتر از این حد نصاب، به عنوان هزینه قابل قبول تلقی نمی‌شوند.
3. زیان شرکت‌ها (بند 12 ماده 148)
زیان شرکت‌ها باید مطابق با دفاتر و اسناد آن‌ها و با توجه به مقررات مالیاتی احراز گردد. در این صورت، زیان قابل استهلاک از درآمد سال یا سال‌های بعد خواهد بود. نکته مهم در این بند این است که احراز زیان توسط گروه رسیدگی کننده انجام می‌شود.
4. تبصره‌های مهم ماده 147
تبصره 1:
هر کجا واژه “مؤسسه” به کار رفته، منظور اشخاص حقوقی و اشخاص حقیقی گروه اول است.
تبصره 2:
هزینه‌های مربوط به درآمدهایی که از پرداخت مالیات معاف یا مشمول مالیات با نرخ صفر یا مقطوع هستند، به عنوان هزینه‌های قابل قبول مالیاتی شناخته نمی‌شوند. برای مثال، شرکت‌های صادرکننده که نرخ مالیاتی آن‌ها صفر است، هزینه‌های مربوط به فعالیت‌های صادراتی خود را نمی‌توانند به عنوان هزینه قابل قبول مالیاتی اعلام کنند.
تبصره 3:
هزینه‌های بالای 5 میلیون تومان باید از طریق سیستم بانکی شرکت پرداخت شوند. البته با صدور بخشنامه 200/96/131 در سال 1396، مشکل پرداخت هزینه‌ها از محل تنخواه یا جاری شرکاء حل شده است.
5. نکات ویژه
عدم اظهار زیان در اظهارنامه مالیاتی:
اگر شرکتی در اظهارنامه مالیاتی خود زیان را اعلام نکند، می‌تواند با ارائه درخواست کتبی به سازمان امور مالیاتی، این زیان را در سال‌های بعد کسر کند.
شرکت‌های با درآمد نرخ صفر یا مقطوع:
زیان این شرکت‌ها به استناد تبصره 2 ماده 147 قابل پذیرش نیست.
شرکت‌های مستقر در مناطق آزاد:
به دلیل معافیت‌های مالیاتی برای شرکت‌های مستقر در مناطق آزاد، زیان آن‌ها مورد پذیرش قرار نمی‌گیرد. براساس ماده 13 قانون اداره مناطق آزاد، شرکت‌های مستقر در این مناطق از پرداخت مالیات به مدت 20 سال معاف هستند.
شرکت‌های مستقر در مناطق ویژه اقتصادی:
این شرکت‌ها به دلیل نداشتن معافیت خاصی در قوانین مالیاتی، می‌توانند زیان خود را در صورت تطابق با مواد 147 و 148 اعلام و به عنوان هزینه قابل قبول منظور کنند.
6. پذیرش زیان برای استارتاپ‌ها و مؤسسات
استارتاپ‌ها:
استارتاپ‌ها باید از زمان تشکیل پرونده در سازمان امور مالیاتی، تمامی هزینه‌های خود را مستند به اسناد و مدارک مثبته به سازمان ارائه دهند. همچنین، هزینه‌های حقوق و دستمزد باید با ارسال لیست بیمه به سازمان تأمین اجتماعی و پرداخت مالیات حقوق به سازمان امور مالیاتی همراه باشد.
مؤسسات:
زیان مؤسسات نیز در صورت تطابق با مواد 147 و 148 قابل پذیرش است. در قانون مالیات‌های مستقیم تفاوتی بین شرکت‌ها و مؤسسات از نظر هزینه‌های قابل قبول وجود ندارد.
برای پذیرش زیان به عنوان هزینه قابل قبول مالیاتی، شرکت‌ها باید مطمئن شوند که تمامی هزینه‌ها مستند به مدارک معتبر هستند، مربوط به فعالیت‌های شرکت می‌باشند و در دوره مالی مربوطه به حساب آورده شده‌اند. همچنین باید از تطابق هزینه‌ها با حد نصاب‌های تعیین شده در قانون اطمینان حاصل کنند. در صورت احراز زیان توسط گروه رسیدگی کننده، شرکت‌ها می‌توانند از مالیات سال یا سال‌های بعد کسر کنند.
با رعایت این موارد، شرکت‌ها می‌توانند هزینه‌ها و زیان‌های خود را به طور صحیح در اظهارنامه مالیاتی اعلام کرده و از مزایای مالیاتی بهره‌مند شوند.
چنانچه دنبال وکیل مالیاتی هستید، می توانید از طریق لینک زیر با وکلای ما در ارتباط باشید
